Στην έκθεση παρουσιάζονται 350 περίπου φωτογραφίες χωρισμένες σε 5 χρονολογικές ενότητες: δεύτερο μισό του 19ου αιώνα – οι πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, μεσοπόλεμος – μεταπολεμική περίοδος – εποχή της μεταπολίτευσης έως σήμερα.
Η νέα όπερα και.. για παιδιά του Νίκου Κυπουργού σε ποιητικό κείμενο και σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου είναι ένα ανατρεπτικό παραμύθι όπου όλα είναι λίγο «πειραγμένα» και τίποτα δεν «είναι» όπως «φαίνεται» στην αρχή.
Μια ημέρα γεμάτη έμπνευση, δημιουργία, μουσική, κοινωνική προσφορά και χριστουγεννιάτικη διάθεση θα είναι η 15η Δεκεμβρίου.
Τρεις κυρίες, τρία βιβλία, τρεις φαντασίες για όλες τις ηλικίες που χρωματίζουν την Χαλκίδα σαν Χριστουγεννιάτικα δώρα. Είναι η καταλληλότερη εποχή για να τις γνωρίσουμε.
Πρέπει να πρωτοδιάβασα για τους καλικάντζαρους σε κάποιο αναγνωστικό της δευτέρας δημοτικού, θαρρώ. Εκεί έλεγε γι’ αυτά τα μαυριδερά τερατάκια που ζούνε στο κέντρο της Γης, απασχολημένα να πριονίζουν το δέντρο που κρατάει το έδαφος στη θέση του.
Γεννήθηκε συγγραφέας το 1979 στη Θεσσαλονίκη. Το πάλεψε να κάνει άλλα πράγματα όπως το να σπουδάσει γιατρός αλλά η κλίση του ήταν πιο δυνατή: πέρασε στην Ιατρική και την παράτησε. Με σκοπό να ζει στα Εξάρχεια έχει γράψει διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, κείμενα για το θέατρο, ένα κινηματογραφικό σενάριο και βιβλία για παιδιά.
Παραμονές Χριστουγέννων. Aυτό, θα αποδεικνυόταν ένα ιστορικό πρωί. Ο Απόστολος πρόκειται να ληστέψει την τράπεζα Εργασίας στη γωνία Βενιζέλου και κάτι –δε θυμάμαι τώρα την οδό.
Ο λατρεμένος Αύγουστος Κορτώ θα μοιράσει αγάπη και υπογραφές στην παρουσίαση του τελευταίου του βιβλίου, «το βιβλίο της Κατερίνας» τη Δευτέρα 16/12.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι γεμάτα με «δημοκρατικά» status που αποκαλούν όσους διαφωνούν για απλά πράματα «αλήτες» και «κοπρόσκυλα». Ανατριχιαστικό. Σκέφτομαι πως καλό θα ήταν αν σουλατσάραμε και λίγο με αυτούς του απέναντι πεζοδρομίου, σε πολλές περιπτώσεις θα μαθαίναμε κάτι. Αν πάλι δεν υπάρχει τίποτα το ενδιαφέρον εκεί, ίσως έρθουμε όλοι μαζί στο δικό μας.
Άνοιξε το καφέ δερμάτινο σακίδιό του και ξεδίπλωσε το παλιό εκείνο αδιάβροχο. Το φόρεσε. Του ήταν πάνω από τα γόνατα και δεν κούμπωνε. Οι ώμοι του είχαν ανοίξει πολύ. Μου χαμογέλασε. Έβαλε την κουκούλα του και περίμενε υπομονετικά. Πλέον, νομίζω πως ξέρω.
