Πέρασε καιρός από τότε, που ο Δημήτρης Αναστόπουλος άκουσε τη Δήμητρα Ζέρβα να τραγουδάει για πρώτη φορά και της πρότεινε να σχηματίσουν τους Fasma. Από τότε, η ταξιδιάρικη φωνή της συνοδεύει τις ευρηματικές συνθέσεις του και μας χαρίζουν υπέροχα τραγούδια. Το πρώτο τους cd κυκλοφόρησε στα τέλη του 2009, από την Oxygen Music με ελληνική έντεχνη μουσική, που φλερτάρει με ροκ ακούσματα. Η αρτιότητα της μουσικής που παράγουν, και τα πολυπληθή live, τους έχουν κάνει ιδιαίτερα αγαπητούς στη Χαλκίδα, αλλά και δημοφιλείς στην Αθήνα, ανοίγοντάς τους αξιόλογες μουσικές σκηνές, όπως αυτή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου.

Όλα ξεκίνησαν σαν ένα όνειρο, όπου η μουσική είχε τον πρώτο ρόλο…πεταμένα καλώδια…σκουριασμένες χορδές…ένα μικρόφωνο της πλάκας και πολύ φαντασία..
Εκείνος με το πτυχίο οικονομικών στο χέρι, και την κιθάρα του στον ώμο, επιστρέφει απ’ τη Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζε.
Εκείνη δεκαεννέα χρονών τότε, οραματίζεται το μέλλον, πηγαίνοντας το πρωί σε εργαστήρια ηλεκτρολογίαs, και το βράδυ ξεκινά να πρωτοτραγουδά σε μαγαζιά
της πόλης.
Εκείνος έχει ήδη ζήσει τον παλμό του stage, τον ήχο του χειροκροτήματος, τη δημιουργία, τη χημεία,το χαβαλέ τηs πρόβας, και οι άπειρες αναμνήσεις από φοιτητικές μπάντες, αποτέλεσαν το μουσικό του προσανατολισμό να στράφει σε ροκ ακούσματα.
Εκείνη, ανυπομονεί να τηs συμβούν όλα αυτά, έχοντας γνωρίσει αυτόν τον τρόπο ζωής, δίπλα στον πατέρα της, που έπαιζε κιθάρα & τραγουδούσε, πριν και αρκετά χρόνια μετά τη γέννηση της κόρης του.
Η συνάντησή τους έγινε πριν εφτά χρόνια σε κάποια μουσική σκήνη, όπου ανοίγουν το πρόγραμμα μαζί για περίπου σαράντα λεπτά.
Το σαραντάλεπτο θα γίνει ώρα, η ώρα θα γίνει μέρα, η μέρα θα γίνει εβδομάδα, να τους βρίσκει σε κάποιο στούντιο για πρόβα ή γράφονταs στίχους ή ατελείωτες ώρες, συνθέτοντας μελωδίες ή συζητήσεις σε κάποιο καφέ με τη μπάντα, για το live που ακολοθούσε, το ξεκίνημα, τους τόνους των τραγουδιών, τους αυτοσχεδιασμούς, τις διασκευές κ.τ.λ…
Και για να γίνουν τυπικά οι συστάσεις:
Εκείνος είναι ο Δημήτρης Αναστόπουλος και εκείνη η Δήμητρα Ζέρβα.
Το καλοκαίρι του 2009,ταιριάζουν τα κατάλληλα άτομα με τιs κατάλληλες συγκυρίες και ετοιμάζουν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά σαν γκρουπ πια, ονόματι “FASMA”, με τίτλο «πριν πεις καληνύχτα», με μουσικές επιρροές και στοιχεία και των δύο, έχοντας αναλάβει την ενορχήστρωση αποκλειστικά ο Δημήτρης με μερικές παρεμβάσεις τηs Δήμητρας σε κάποια τραγούδια σε στίχους & μουσική.
Από τότε εξακολουθούν να τραγουδούν μαζί έχοντας στην παρέα τους τουs φίλους και συνεργάτες, Οδυσσέα Ελληνικό στα ντραμς και Μάριο Ζαχαριάδη στο μπάσο.
Ο Δημήτρης, σπούδασε ηλεκτρική κιθάρα και τώρα διδάσκει ο ίδιος στο Μodern Μusic School Xαλκίδαs. Η Δήμητρα, παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια μαθήματα φωνητικής, αν και η μουσική είναι ατελείωτη και πάντα ανακαλύπτουν και κάτι καινούργιο, καθώς τους κρατά σε διαρκή αναζήτηση.
Το ζητούμενο με τουs Fasma δεν είναι απαραίτητα η αναγνώριση.
Δε λέμε βέβαια, ότι δεν είναι μια γλυκιά ανταμοιβή για έναν καλλιτέχνη. Αλλά όλη η υπόθεση είναι το έργο. Και η υπόθεση για εμάς είναι η ζωντανή εκείνη στίγμη του live. Nα μπορέσουμε να εκφραστούμε όπως νιώθουμε, να μεταδόσουμε το συναίσθημά μας στουs φίλους που έχουν έρθει να μαs δουν, να εκτονωθούμε μεσα απ΄τη μουσική, να το απολαύσουμε!
Εκεί, έχεις όλο τον πίνακα μπροστά σου. ‘Ολα τα χρώματα, τα γαλάζια, τα κόκκινα, τα μαύρα, την ικανοποιησή και την αποδοκιμασία αντίστοιχα.
Τώρα, το αν θα ακουστεί; στα ραδιόφωνα είναι μία άλλη ιστορία…αρκετά μεγάλη για να την αναλύσουμε αυτή τη στιγμή.
Η μουσική, μας απορροφά μεγάλο μέρος της σκέψης μας, σα να έχουμε αφιερώσει μια ζωή εκεί, γίνεται εμμονή. Καμιά φορά αποζητούμε να ασχόληθούμε και με άλλα πράγματα, να βάλουμε και άλλες πλευρές της ζωής στο μενού της καθημερινότητας. Θα λέγαμε ότι τελικά, καινούργιες καταστάσεις δεν μπορούμε να αποδεχτούμε εύκολα, συνήθως τιs παραμελούμε, πριν καν τις γνωρίσουμε…