editoriαν #24
- Συντάκτης Αντώνης Παναγιωτόπουλος-Πιπεριάν
 Λίγες μέρες πριν γραφτούν αυτές εδώ οι αράδες, ανεγκέφαλοι ελληναράδες πατριώτες, απόγονοι του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, σηκώθηκαν από τα τέσσερα που τους έχει στήσει η κάθε κυβέρνηση και εξέφρασαν την –απόλυτα δικαιολογημένη, θα μου επιτρέψετε να πω- οργή τους απέναντι σε αυτόν το αόρατο και ύπουλο εχθρό που λέγεται Τέχνη. Ένα 19χρονο παιδί που έκοβε εισιτήρια βρέθηκε στο Νοσοκομείο με βαριά διάσειση και το Θέατρο Τέχνης με σοβαρές υλικές ζημιές από την επίθεση που δέχτηκαν οι συντελεστές του έργου «ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ». Όλα αυτά, στο κέντρο της πόλης που γέννησε τη Δημοκρατία και στη χώρα που γαλούχησε τους μεγάλους ήρωες κι επαναστάτες, για τους οποίους, δε σηκώνουμε και πολλά – πολλά. Ντρέπομαι για λογαριασμό τους, καθώς το περιστατικό έγινε λίγα μόλις μέτρα μακριά από το σπίτι του κ. Τσοχατζόπουλου, με θέα την Ακρόπολη, που ως γνωστό, ίδρωσε για να αποκτήσει. Ντρέπομαι και για λογαριασμό όλων αυτών, που συζητάνε την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, υπονοώντας το ξεπούλημα, σε εγχώρια ή εισαγόμενα συμφέροντα, όλων όσων έχουν εναπομείνει στη ψωρο-Κώσταινα. Κάπου εδώ, οι καταπατητές δικαιώνονται…
Λίγες μέρες πριν γραφτούν αυτές εδώ οι αράδες, ανεγκέφαλοι ελληναράδες πατριώτες, απόγονοι του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, σηκώθηκαν από τα τέσσερα που τους έχει στήσει η κάθε κυβέρνηση και εξέφρασαν την –απόλυτα δικαιολογημένη, θα μου επιτρέψετε να πω- οργή τους απέναντι σε αυτόν το αόρατο και ύπουλο εχθρό που λέγεται Τέχνη. Ένα 19χρονο παιδί που έκοβε εισιτήρια βρέθηκε στο Νοσοκομείο με βαριά διάσειση και το Θέατρο Τέχνης με σοβαρές υλικές ζημιές από την επίθεση που δέχτηκαν οι συντελεστές του έργου «ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ». Όλα αυτά, στο κέντρο της πόλης που γέννησε τη Δημοκρατία και στη χώρα που γαλούχησε τους μεγάλους ήρωες κι επαναστάτες, για τους οποίους, δε σηκώνουμε και πολλά – πολλά. Ντρέπομαι για λογαριασμό τους, καθώς το περιστατικό έγινε λίγα μόλις μέτρα μακριά από το σπίτι του κ. Τσοχατζόπουλου, με θέα την Ακρόπολη, που ως γνωστό, ίδρωσε για να αποκτήσει. Ντρέπομαι και για λογαριασμό όλων αυτών, που συζητάνε την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, υπονοώντας το ξεπούλημα, σε εγχώρια ή εισαγόμενα συμφέροντα, όλων όσων έχουν εναπομείνει στη ψωρο-Κώσταινα. Κάπου εδώ, οι καταπατητές δικαιώνονται…
