Aπό τα χρόνια που ήμουν στη σχολή ακόμα, η έκδοση ενός free press εντύπου ήταν κάτι που μου είχε γίνει εμμονή. Τότε προσανατολιζόμουν στη δημιουργία ενός φανζίν -φωτοτυπίες με κόμικς και σχόλια- με κοινό το νεαρόκοσμο των σχολών και των Εξαρχείων. Η ιδέα έμεινε απραγματοποίητη τόσα χρόνια χωρίς να την εγκαταλείπω και όλο τη δούλευα. Είναι στ’ αλήθεια παράξενο πως κάποιες εμμονές σε καβαλάνε και τις κουβαλάς σαν ξενιστές χρόνια ολόκληρα. Πολλά free έντυπα ήρθαν να ολοκληρώσουν την εικόνα που είχα, συνέλεξα εμπειρίες και γνώσεις, και όταν πίστεψα ότι ήρθε η στιγμή έψαξα για τους κατάλληλους συνεργάτες, ανθρώπους ικανούς που πάνω από όλα διαθέτουν αγάπη για το αντικείμενο και μεράκι.

Το «αν» ήρθε σαν ένα ένα μέσο επικοινωνίας, ένα «κινητό» ανάμεσα σε εμάς και εσάς, εσάς και εσάς, εσάς και τον πολιτισμού, τη διασκέδαση κ.λπ. Είναι «τζάμπα» για να έχουν πρόσβαση σε αυτό και οι πιο ανυποψίαστοι, χωρίς να το βάζουν στο ζύγι: αξίζει τόσα ή όχι ή αξίζει περισσότερα; Μέσα από αυτή την άνευ αντιτίμου συνομιλία, επιθυμεί να γίνει σταδιακά κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού, ένας ζωντανός οδηγός της πόλης με αναφορές στη διασκέδαση και την τέχνη, στους ανθρώπους και τις μυστικές γωνιές αυτής της πόλης, σ’ αυτό που συμβαίνει γύρω μας και μας αφορά.

αν τελικά αξίζει τον κόπο…