Επίκαιροι Βάτραχοι του Αριστοφάνη

Την αφίσα της παράστασης του Θεάτρου Χαλκίδας έχει σχεδιάσει και φέτος ο εικαστικός Πέτρος Χριστούλιας.

Χαιρετισμός Θεάτρου Χαλκίδας

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Φέτος είναι μια ιδιαίτερη χρονιά για το Θέατρο Χαλκίδας, μιας και γιορτάζει τα 40 χρόνια παρουσίας του στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.
Από το 1981, χρονιά της ίδρυσής του, έως σήμερα, το Θέατρο Χαλκίδας έχει στο ενεργητικό του δεκάδες παραστάσεις για παιδιά και μεγάλους, εκδηλώσεις και αφιερώματα, συμμετοχές σε εκδηλώσεις δήμων και πολιτιστικών φορέων σε όλη την Εύβοια. Το 2012 ανακαλύψαμε το ανενεργό λατομείο, 300 μέτρα από τον αρχαίο ναό της Αυλιδείας Αρτέμιδος. Με περισσό πείσμα, αλλά και βαθιά αγάπη για τον πολιτισμό, στήσαμε ένα εφήμερο θέατρο που ζωντανεύει, από τότε, κάθε Ιούλιο.
Από το 2017 ξεκινήσαμε το bio-mechanical festival, που για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά γίνεται το σημείο συνάντησης κάθε μορφής τέχνης με το κοινό. Δεν είναι τυχαίο που το Φεστιβάλ έχει την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων, υπουργείων και τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεν είναι τυχαίο που ο Αναγκαστικός Συνεταιρισμός Βαθέος Αυλίδας παραχωρεί στο Θέατρο Χαλκίδας το χώρο του λατομείου 9 και πλέον χρόνια. Δεν είναι τυχαίο που οι επιχειρηματίες της ευρύτερης περιοχής και οι επαγγελματίες της πόλης μας, παρόλες τις αντίξοες συνθήκες, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση για χορηγία και στο φετινό Φεστιβάλ.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του.
Ο πολιτισμός είναι τροφή, είναι υγεία, είναι άνοιγμα οριζόντων. Το εφήμερο Θέατρο της Αυλιδείας Αρτέμιδος είναι τόπος για να βιώνεις την αέναη μάχη με τα θέλω και τα μπορώ. Είναι τρόπος να ζεις τις στιγμές, άλλοτε μεγαλουργώντας και άλλοτε πασχίζοντας. Είναι η απόδειξη ότι μπορείς να γιατρεύεις ό,τι πληγώθηκε, να αναδεικνύεις ό,τι ξεχάστηκε.
Είμαστε τυχεροί και ευγνώμονες που ο μυθικός τόπος της Αυλίδας μας φιλοξενεί και μας εμπιστεύεται. Ελπίζουμε πως θα βρεθεί ο τρόπος αυτή η πορεία να βρει συνεχιστές.

Η πρόεδρος

Ζωή Λιβανίου

Σημείωμα σκηνοθέτη

Ο Αριστοφάνης είναι ένας συγγραφέας, που οι σύγχρονοι θεατράνθρωποι είτε απεχθάνονται είτε λατρεύουν, ανάλογα με το πρίσμα μέσω του οποίου έχει επιλέξει ο καθένας να συνομιλήσει μαζί του. Βρίσκει τη διαλεκτική του παλιά και συντηρητική ή προκλητική και αιχμηρή, τις θεματικές του παρωχημένες και συμβατικές ή καινοτόμες και ευφάνταστες, τις ιδέες του ουτοπικές και αντιδραστικές ή ρηξικέλευθες και πρωτοπόρες, το χιούμορ του χοντροειδές και ακατανόητο ή πιπεράτο και διεισδυτικό; Υπήρξα και στα δύο στρατόπεδα και ξέρω τόσο τα επιχειρήματα, όσο και τη διάθεση και των δύο πλευρών.
Την τελευταία δεκαετία βρίσκομαι στο στρατόπεδο των θερμών θαυμαστών του Αριστοφάνη, που απολαμβάνουν ιδιαίτερα τη συνομιλία και τη διάδραση μαζί του. Στο Θέατρο Χαλκίδας έχω, για τρίτη φορά, τη δυνατότητα να «κοινοποιήσω» τον διάλογό μας, σκηνοθετώντας έργο του. Αυτή τη φορά διάλεξα τους Βατράχους, μια από τις λόγιες κωμωδίες του, με κεντρικό θέμα την αντιπαράθεση των δύο – ήδη πεθαμένων – ποιητών, Αισχύλου και Ευριπίδη, για το ποιος είναι ικανότερος στην τέχνη του θεάτρου και ποιος χρησιμότερος στην πόλη, ώστε να ακολουθήσει τον Διόνυσο πίσω στον κόσμο των ζωντανών. Μετά από ενάμιση χρόνο με κλειστά θέατρα λόγω της πανδημίας, ένιωσα όσο ποτέ ταύτιση με τον ευσεβή πόθο ενός ήρωα της αττικής κωμωδίας. όπως ο Διόνυσος που «ξύπνησε στην καρδιά του ένας πόθος για τον Ευριπίδη», ξύπνησε και στη δική μου (όπως σε όλων των θεατρανθρώπων και του θεατρόφιλου κοινού), ο πόθος να ξαναγυρίσουμε στα θέατρα και να ξανασυναντηθούμε με τη θεατρική τέχνη και τα ευεργετήματα που μας προσφέρει. Οι Βάτραχοι, το πρώτο έργο θεάτρου μέσα στο θέατρο, τεχνοτροπία που βρίσκω εξαιρετικά γοητευτική, με συνεπαίρνουν με την αμεσότητα και την αποτελεσματικότητά τους στην ανάδειξη αυτού του εγκιβωτισμού, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα της ταύτισης του θεάτρου με τη ζωή. Αυτή την ταύτιση προσπαθήσαμε να δουλέψουμε στην δική μας παράσταση, κάνοντας μια μικρή δραματουργική παρέμβαση: εμείς δεν θα πάρουμε μαζί μας μόνο τον έναν από τους δύο ποιητές, γιατί τους χρειαζόμαστε και τους δύο. Είμαι σίγουρη ότι ο Αριστοφάνης το ξέρει και συμφωνεί!
Καλή θέαση!

Μαρία Βαρδάκα

Σκηνοθέτης – Θεατρολόγος

 

Αριστοφάνης

Γεννήθηκε γύρω στο 385π.Χ. και πέθανε γύρω στο 385π.Χ. Πατέρας του ήταν ο Φίλιππος από το Δήμο Κυδαθηναίων. Μεγάλωσε στην Αθήνα, την εποχή που η πόλη άνθιζε πολιτικά και πολιτιστικά υπό τον Περικλή. Ο Αριστοφάνης γνώρισε την παρακμή της αθηναϊκής δημοκρατίας κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, μέχρι την οριστική κατάρρευση της Αθήνας το 404π.Χ. Του αποδίδονται 46 τίτλοι κωμωδιών. Από αυτές σώζονται 11 ολόκληρες κωμωδίες και πολλά αποσπάσματα, που συχνά περιορίζονται σε μερικές λέξεις ή μόνο στον τίτλο. Έλαβε συνολικά 10 πρώτα βραβεία. Είχε μεγάλη μόρφωση, γνώριζε άριστα τα έργα των προηγούμενων ποιητών και ήταν άριστος γνώστης των Ωδών του Πίνδαρου και του Στησίχορου. Οι κωμωδίες του, Αχαρνής, Ιππής, Νεφέλαι, Σφήκες Ειρήνη, Όρνιθες Λυσιστράτη, Θεσμοφοριάζουσαι, Βάτραχοι, Εκκλησιάζουσαι, Πλούτος είναι τα μοναδικά σωζόμενα έργα της αρχαίας αττικής κωμωδίας.
Αττική κωμωδία
Έτσι αποκαλούμε την αρχαία ελληνική κωμωδία, γιατί πρόκειται ουσιαστικά για αθηναϊκό είδος. Στα Μεγάλα Διονύσια παρουσιάζεται για πρώτη φορά το 486π.Χ. Τη χρονιά αυτή η πόλη ανέλαβε υπό την προστασία της τις παραστάσεις κωμωδίας και τις ενέταξε επισήμως στο πρόγραμμα των γιορτών αφιερώνοντας μια μέρα του Ελαφηβολιώνος (τέλη Μαρτίου/αρχές Απριλίου) αποκλειστικά στην κωμωδία. Παραστάσεις κωμωδιών γίνονταν και στα Λήναια (Φεβρουάριο).

Βάτραχοι

Διδάχτηκαν το 405π.Χ. στα Λήναια και πήραν το πρώτο βραβείο. Ξαναπαίχτηκαν (μάλλον στα Μεγάλα Διονύσια της επόμενης χρονιάς) και κέρδισαν πάλι το πρώτο βραβείο. Η παρουσίαση της ίδιας κωμωδίας για δεύτερη φορά ήταν σπάνιο φαινόμενο και ιδιαίτερα τιμητικό.
Η περίοδος που παίχτηκαν οι Βάτραχοι είναι μια από τις χειρότερες που γνώρισε Αθήνα. Ο μακροχρόνιος Πελοποννησιακός πόλεμος και οι κλυδωνισμοί του πολιτεύματος έχουν εξαντλήσει την πόλη. Αυτή η κατάσταση απηχείται στο έργο και εξηγεί τον σοβαρό τόνο του σε πολλά σημεία.
Βασικό ζητούμενο των Βατράχων είναι η αποτίμηση της τραγωδίας του 5ου αιώνα από άποψη πολιτική και αισθητική. Εξετάζεται ο ρόλος που μπορεί να παίξει η τραγωδία στην πόλη στη λύση των προβλημάτων της και τη διαπαιδαγώγηση των πολιτών.
Κεντρικό θέμα της κωμωδίας είναι η σύγκριση/σύγκρουση Αισχύλου και Ευριπίδη, κατ’ επέκταση η σύγκριση της παλαιότερης ποίησης και των παλαιότερων ιδανικών, που εκπροσωπεί ο Αισχύλος, με τα νέα πνευματικά ρεύματα που εκπροσωπεί ο Ευριπίδης.

Μετάφραση: Κώστας Ταχτσής

Διασκευή – Σκηνοθεσία: Μαρία Βαρδάκα

Επιμέλεια σκηνικού χώρου: Μαίρη Μουρσελλά

Κοστούμια: Βασιλική Λευκούδη

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση – Προσαρμογή στίχων – Διδασκαλία χορικών: Κων/νος Κουρμπέτης

Επιμέλεια κίνησης – Χορογραφίες: Δήμητρα Αγραφιώτη

Φωτισμοί: MaTheo De

Βοηθός σκηνοθέτης – Συνεργασία στη δραματουργική επεξεργασία: Βάσια Σκούρα

Ενορχήστρωση για rock band: Νικηφόρος Κουρμπέτης

Σχεδιασμός αφίσας: Πέτρος Χριστούλιας

Κινηματογράφηση διαφημιστικού βίντεο παράστασης- Φωτογραφίες προγράμματος: Νίκος Πάνου – Art Studio

Επιμέλεια προγράμματος: Μαρία Βαρδάκα

Γραφιστική επιμέλεια: Αντώνης Παναγιωτόπουλος – Πιπεριάν

Κατασκευή σκηνικών αντικειμένων: Γιάννης Παρχαρίδης

Πλεκτά: Στέλλα Μπαλάκα

Ραφή κοστουμιών: Μαριάνθη Σπύρου

Τεχνική επιμέλεια: Κώστας Ντεγιάννης

Φωτιστική – ηχητική υποστήριξη: Master Sound – Βελισσάριος Σκοπελίτης

Οργάνωση παραγωγής: Ζωή Λιβανίου, Θεόφιλος – Ιάσονας Τσουκαλάς

Παραγωγή: Θέατρο Χαλκίδας

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)

Ευρώπη Ευαγγελοπούλου: Θεράπαινα, Χορός

Σουζάνα Ζαχαριάδου: Σκηνοθέτης

Κώστας Καλόγηρος: Αισχύλος

Βούλα Κοκονού: Χαρόντισσα, Χορός

Κωνσταντίνα Κόλλια: Χορός

Δέσποινα Κουτρούτσου: Χορός

Βασιλική Κοτσανταμπάνη: Χορός

Βασιλεία Κρητικού: Νεκρή, Χορός

Ζωή Λιβανίου: Χορός

Έστερ Σώτια – Λουκά: Ξενοδόχα, Χορός

Σωτήρης Μουσελίμης: Ευριπίδης

Αντώνης Μπακλαγεμέζης: Αιακός, Χορός

Κώστας Ντεγιάννης: Ξανθίας

Άννα Οταπασίδου: Θεράπαινα, Χορός

Μορφούλα Παπαελευθερίου: Χορός

Γιάννης Παρχαρίδης: Ηρακλής, Βοηθός Αιακού, Χορός

Ζωή Πολυχρόνου: Χορός

Ηλέκτρα Σιμωνετάτου – Χρηστιάδου: Χορός

Παναγιώτης Τζαφέρης: Διόνυσος

Έλενα Φωτιά: Χορός

Άννα Χειμώνα: Ξενοδόχα, Χορός

Παίζουν ζωντανά οι μουσικοί

Ηλεκτρική κιθάρα: Στέλιος Καζακίδης, Μπάσο: Νικηφόρος Κουρμπέτης, Ντραμς: Δημήτρης Χατζηαντωνάκης, Πλήκτρα: Αλεξάνδρα Αραβίδου

Το Θέατρο Χαλκίδας ευχαριστεί θερμά

  • Τον ΔΟΑΠΠΕΧ, για την παραχώρηση του θεάτρου «Ορέστης Μακρής» για τις πρόβες.
  • Την Ακαδημία Ποδοσφαίρου του Μπάμπη Σαχίνη, για την διάθεση των εγκαταστάσεών της για τις κρίσιμες, τελευταίες μας πρόβες.
  • Τον Διευθυντή του 5ου Γυμνασίου Χαλκίδας, Γιάννη Κατσάνο, για την παραχώρηση καρεκλών για την παράσταση.
Μοιραστείτε:  

Tags: