Συνήθως στις προτάσεις βιβλίων αυτήν την εποχή θα βρείτε χριστουγεννιάτικα, ανάλαφρα αναγνώσματα. Εμείς δε θα σας προτείνουμε κάτι εύκολο, αλλά ένα βιβλίο δύσκολο και ιδιαίτερο, που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσετε πριν φύγει το 2011.

Το «Όλα έρχονται στο φως» του Τζόναθαν Σάφραν Φόερ γνώρισε μεγάλη επιτυχία στους συγγραφικούς κύκλους, κέρδισε πολυάριθμα βραβεία, μεταφράστηκε σε τριάντα έξι γλώσσες και σίγουρα έκανε πολύ περήφανο τον μόλις 34 ετών δημιουργό του. Νεότατος και πολυσυζητημένος ο Φόερ και όχι άδικα, αφού καταφέρνει να γράψει σε μια καινούργια λογοτεχνική γλώσσα, με τόση άνεση που οι Times αποκάλεσαν το βιβλίο του «το έργο μιας ιδιοφυΐας». Ο Τζόναθαν, έχοντας μια παλιά φωτογραφία ως μοναδικό εφόδιο, προσπαθεί με τη βοήθεια του νεαρού Ουκρανού Άλεξ, να βρει μια γυναίκα που πενήντα χρόνια νωρίτερα, στην Ουκρανία, είχε σώσει τον εβραίο παππού του συγγραφέα από τους Ναζί (και πραγματικά ο Φόερ είχε κάνει αυτό το ταξίδι στα 22 του προκειμένου να βρει τις εβραϊκές του ρίζες στην Ουκρανία). Το βιβλίο απαρτίζεται από διαφορετικής γλώσσας και γραφής κεφάλαια: τις διηγήσεις του Άλεξ προς τον αναγνώστη, τις επιστολές του Άλεξ προς τον Τζόναθαν, σε ξεκαρδιστικά αγγλικά (σίγουρα θα αντιλαμβανόταν κανείς πολύ καλύτερα το καυστικό χιούμορ του Φόερ αν τον διάβαζε στη γλώσσα του) και τα κεφάλαια που γράφει ο Τζόναθαν για την ιστορία των Εβραίων παππούδων του. Η ιστορία του Τράχιμπροντ, ενός εβραϊκού χωριού της Ουκρανίας που ξεκληρίστηκε, μπλέκεται με την αναζήτηση του Τζόναθαν στη σύγχρονη Ουκρανία, που παλεύει να βρει τη θέση της στην Ευρώπη. Ο Φόερ χειρίζεται το θέμα του με δεξιοτεχνία και σουρεαλιστική διάθεση, και όταν πια προσαρμοστείς στην ομολογουμένως δύσκολη δομή του βιβλίου, ανακαλύπτεις με ενδιαφέρον πόσο διαφορετικό είναι το «Όλα έρχονται στο φως» από ό,τι άλλο έχεις διαβάσει τελευταία.