Δεν είχε έρθει ακόμα. Δύο θέσεις κενές στη μέση του τραπεζιού, μια για μένα, μια γι’αυτήν.
Ψάχνω για δικαιολογία, “θέλω να είμαι στην άκρη για να …” αλλά ο Στέλιος με κόβει, όπως πάντα: “Κάτσε ρε Νίκο, να τα πούμε, χρόνια και ζαμάνια”.
Κάθισα.
Ο Κωνσταντίνος Κακογιάννης επιστρέφει στη γεννέτειρά του και διασκευάζει το αγαπημένο μας «Μαξιλάρι» στη θεατρική παράσταση ΚΟΛΑΣΗ/ΜΕΡΑ 2, για το bio-Mechanical festival. Στην παραλία, η Χρυσάνθη Θεοδόση, ο Μάριος Σουγιουτζόγλου, ο Αναστάσιος Χριστοφιλόπουλος και η δική μας, Βάλη Μαυρίδη.
Μετά τον επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων σε Θεσσαλονίκη και Γιάννενα η Εταιρεία Θεάτρου «Σπίτι της» παρουσιάζει στο 3ο Βio-mechanical festival, το θεατρικό έργο των Δημήτρη Κεχαϊδη και Ελένης Χαβαριά «Με δύναμη από την Κηφισιά», σε σκηνοθεσία Εμμανουέλλας Κοντογιώργου.
Καλώς ορίσατε σε ένα ακόμα ταξίδι, αυτήν τη φορά άκρως καλοκαιρινό, γεμάτο περιπέτεια και εξερεύνηση.
Η Εύβοια, γνωστή για τον μοναδικό τρόπο που συνδιάζει βουνό με θάλασσα, ετοιμάζεται να ανοίξει τα πανιά της και να βάλει πλώρη για μια εναλλακτική εκδρομή σε μοναδικές παρθένες παραλίες. Ας φορέσουμε λοιπόν τα μαγιό μας, ας σηκώσουμε την άγκυρα, πάμε να ταξιδέψουμε με θέα τον βόρειο Ευβοϊκό και το όρος Καντήλι.
Ὃταν ὓστερα ἀπό τό κολύμπι στήν ἐρημική δυτική ἀκτή τῆς Κακῆς Κεφαλῆς, περνάω μέσα ἀπό τό ἀλσύλλιο τοῦ φάρου, θυμώνω μέ τόν ἑαυτό μου, γιατί τόν καιρό πού εἴχα δικές μου τάξεις δέν μοῦ ἔκοψε ὁ νοῦς νά ὁδηγήσω ἐδῶ ἕνα ἀπό τά πληρώματά μου.
Ἐπιστρέφοντας ἀπό τό κολύμπι εἶδα τό ἀγγελτήριο. Ὁ Εὐάγγελος Μικιός εἴχε ἐκδημήσει.
Πολύς και ἀληθινά συγκινημένος κόσμος στήν κηδεία. Ὃλα τα ἐξαιρετικώς παρήγορα λόγια τῆς νεκρώσιμης Ἀκολουθίας ψάλθηκαν ὃπως ἔπρεπε. Ἦταν ἄλλωστε γιά πολύ καιρό ὁ βαθύφωνος τοῦ δεξιοῦ ψαλτηριοῦ.
Once upon a wine…..
Μια Παρασκευή πρωί, ο Μπάμπης ξέχασε την ύπαρξη της Νίνας μέσα στο σπίτι. Δεν την ξέχασε για πολύ, μόνο κανά μισάωρο. Όμως μερικές φορές, όπως συμβαίνει με πράγματα που τα νομίζουμε σίγουρα ή δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να τα νομίσουμε οτιδήποτε, ένα μισάωρο μπορεί να αρκέσει. Φώναξε το όνομά της μα δεν πήρε απάντηση. Του ‘ρθε ένα άσχημο προαίσθημα. Ή μάλλον όχι ακριβώς προαίσθημα αλλά οπωσδήποτε άσχημο.
Την ξαναφώναξε και βάλθηκε να αλωνίζει το διαμέρισμα. Αναποδογύρισε τα έπιπλα, ξετίναξε τα συρτάρια, χώθηκε στις ντουλάπες. Όρμησε και στο μπαλκόνι. Κανένα ίχνος της Νίνας. Τότε ξαφνικά -όσο ξαφνικά τα πράγματα τα σίγουρα μετατρέπονται σε εύθραυστα- κατάλαβε τι είχε συμβεί.
Πλάγιασε
Και πρόσμενε
Θα μάθουν οι Άνθρωποι να Αγαπούν
Το φετινό καλλιτεχνικό εγχείρημα τολμά να αναδείξει δράσεις και πρόσωπα Αφανών καλλιτεχνών – και όχι μόνο – μέσα στην καρδιά του πολιτιστικού χώρου της Αυλιδείας Αρτέμιδος αλλά και στην πόλη της Χαλκίδας. Ο Ιούλιος θα «ταξιδέψει» τον πολιτισμό σε ανοιχτές θάλασσες..
