Στην ταινία Superman του 1978, ο υπερήρωας παίρνει μια έκθαμβη Lois Lane αγκαλιά και την πάει μια βόλτα στα σύννεφα. Να, λοιπόν, κι ένας εραστής που δε μένει στα λόγια. Παραδίδει μαθήματα κυριολεκτικού, ακαταμάχητου ρομαντισμού. Χαρακτηριστικός ο μονόλογος που μαίνεται μέσα στην κεραυνοβολημένη καρδιά της κορασίδας: «Μπορείς να διαβάσεις τη σκέψη μου; Ξέρεις τι μου κάνεις τώρα; Ούτε που σε ξέρω, και σαν κοριτσόπουλο, κρατώ το χέρι ενός θεού. Για δες με, τρέμω σαν άβγαλτη, τόσο απροκάλυπτα. Ανήκεις στα ουράνια. Θα μπορούσαμε να ανήκουμε ο ένας στον άλλον. Αν χρειάζεσαι μια φίλη, έλα σε μένα. Αν θέλεις ν’ αγαπηθείς, εδώ είμαι! Δες τι σκέφτομαι!» Άντε μετά ένας κοινός θνητός να συγκριθεί με έναν υπεράνθρωπο. Είναι όντως η Lois Lane η τυχερότερη θνητή αυτού του πλανήτη;

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να βρει κανείς ιδανικό ταίρι. Ούτε να εφησυχαστεί, αφού το βρει. Και ίσως νομίζετε ότι οι φανταστικοί ήρωες που χρίζουμε πρότυπα μας, κάνουν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα για μας, λειτουργώντας ως μέτρο σύγκρισης, αλλά… όχι, ποιος σας είπε ότι για εκείνους είναι πιο εύκολα; Όταν δεν πολεμάνε το κακό, έχουν τα ψυχοπλακωτικά τους, με τη στολή και την μπέρτα να πέφτουν βαριά στους ώμους τους.
Κι αν δεν είναι μπέρτα, θα είναι ένα τόσο δα μπικινάκι, όσο να καλύπτει τα απολύτως απαραίτητα, για να κάνουμε και μια λίγο πιο μπρουτάλ μνεία στο άλλο διάσημο ζευγάρι, τον Ταρζάν και την Τζέιν, που είχαν ολόκληρη ζούγκλα ανάμεσα τους. Στο κινηματογραφικό Tarzan, the Ape Man του 1932, πριν επιβληθεί στο Χόλυγουντ ο Κώδικας Hayes, η Τζέιν είχε την ελευθερία να δοκιμάσει ένα εξίσου μικροσκοπικό μπικίνι, προσφέροντας στον Ταρζάν πλήρες οφθαλμόλουτρο γυμνού, σε μια αισθησιακή σκηνή κολύμβησης στο ποτάμι. Δεν απαίτησε, δηλαδή, από τον Ταρζάν να βάλει παντελόνια, δοκίμασε η ίδια λίγη ζούγκλα, με μια κατανόηση που συναντιέται σπάνια. (Η σκηνή γυμνού αφαιρέθηκε –δυστυχώς- αργότερα λόγω διαμαρτυριών από διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις). Στα βιβλία του Burroughs, ο ερωτευμένος Ταρζάν ακολουθεί πιστός την Τζέιν του στην Αμερική, την παντρεύεται ευπρεπώς και γίνονται γονείς ενός αγοριού. Μην αντέχοντας όμως τα δεινά του πολιτισμού, επιστρέφουν οικογενειακώς στη ζούγκλα για νέες περιπέτειες.
Μπορούμε να συμφωνήσουμε εύκολα: Δεν είναι εύκολο να είσαι ο Batman. Πιθανότατα φοράς την πιο βαριά μπέρτα στο σύμπαν των υπερηρώων. Γοητευτικός ναι, πλούσιος σαφώς, αλλά με κάτι μελαγχολίες άσ’ τα να πάνε. Δεν είναι και ό,τι καλύτερο ο καλός σου να σέρνεται στα λαγούμια ντυμένος τρωκτικό και να σου έρχεται το πρωί γεμάτος μώλωπες, καθώς δε διαθέτει σούπερ δυνάμεις. Δύσκολο να βρεθεί ταίρι, πόσο μάλλον να υπάρξει σχέση με μέλλον. Βρέθηκε ένας Robin στο πλευρό του και ακόμα φυσάνε τα υπονοούμενα που προέκυψαν. Ο Batman είναι μια κατεξοχήν μοναχική φιγούρα. Ως Bruce Wayne, φραγκάτος playboy, βεβαίως – βεβαίως, έχει αρκετά τυχερά με μοντέλες και κυρίες της υψηλής κοινωνίας. Όμως στο χαρτί και στη μεγάλη οθόνη παρομοίως, καμία δε θα ανεχόταν το lifestyle της νυχτερίδας παρά μόνο μία ιδιάζουσα περίπτωση, έστω και αντίπαλος, που ακούει στο όνομα Catwoman. Το alter ego της, η Selina Kyle, έκανε την εμφάνιση της στα κόμικ από το εναρκτήριο τεύχος του ήρωα, την Άνοιξη του 1940. Ήταν εξαρχής μια σχέση έρωτα και μίσους. Κουβαλώντας τα ίδια μπαγκάζια με εκείνον, δε θα μπορούσε παρά να είναι η ιδανική σύντροφος, όσο σουβλερά και επώδυνα κι αν ήταν τα νύχια της. Άνθισε σαν ταίρι στο μύθο του Batman μέχρι το 1954, όταν έκανε την εμφάνιση της η «Αρχή Κώδικα των Κόμικς» (“Comics Code Authority”). Η νέα αρχή είχε συγκεκριμένους, αυστηρούς κανονισμούς αναφορικά με το σχεδιασμό και την παρουσίαση θηλυκών φιγούρων, που καθιστούσαν την ηρωίδα «μη αποδεκτή» από κάθε άποψη. Ο αποκλεισμός της θα κρατούσε ως το 1966. Στο Batman Returns του 1992, την ερμήνευσε η μοναδική Michelle Pfeiffer, και στο πιο πρόσφατο The Dark Knight Rises, η Anne Hathaway.
Το ίδιο ζόρικα τα πράγματα και στο σύμπαν της Marvel Comics, που τα βασανισμένα id είναι ήδη αρκετά φορτωμένα, χωρίς καν να προλάβει να εμπλακεί ο μικρός, φτερωτός θεός. Σε έναν κόσμο, λοιπόν, ανεξέλεγκτης τεστοστερόνης και πολύχρωμων κολάν, έχει νόημα να συνάπτονται σχέσεις μεταξύ ηρώων, όπου θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή και κατανόηση ανάμεσα στα ζευγάρια. Παράδειγμα: ο «Λαστιχάνθρωπος» Reed Richards με το «Αόρατο Κορίτσι» Susan Storm των Fantastic 4, ο «Κύκλωπας» Scot Summers και η Jean Grey των X-Men, και φυσικά ο τυφλός Daredevil με την Elektra, όπου όμως και πάλι δεν αποφεύγονται οι κακοτοπιές. Πόσο μάλλον όταν οι ημίθεοι ερωτεύονται απλά κορίτσια. Δύο ήταν οι μεγάλοι έρωτες του αγαπημένου μας Spider-Man. Πρώτη ήταν η συμμαθήτρια του Gwen Stacey, η οποία έχασε τη ζωή της από αντίπαλο του μασκοφόρου ήρωα, πριν ακολουθήσει η Mary Jane Watson. Στο σινεμά το πήγαν λίγο ανάποδα: Στις τρεις πρώτες ταινίες του Raimi, η Kirsten Dunst παίζει την Mary Jane, ενώ στο πρόσφατο reboot, η Emma Stone έχει το ρόλο της Gwen Stacey. Μια από τις ωραιότερες σκηνές φιλιού όμως στην ιστορία του κινηματογράφου διαδραματίζεται στο Spiderman του 2002, με την Mary Jane (Dunst) να φιλάει στη βροχή τον ήρωα (Tobey Maguire) όπως κρέμεται ανάποδα από τον ιστό του.
Επιστρέφουμε στη Lois Lane, η οποία, όπως και ο Clark Kent, εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Daily Planet», και ήταν παρούσα στο μύθο του Superman από το πρώτο τεύχος των Action Comics το 1938. Υπήρξε ο μεγάλος του έρωτας, και εν τέλει σύζυγος του, στα κόμικ, για 15 συνεχόμενα χρόνια. Ως γυναικείος χαρακτήρας, μέσα στις δεκαετίες προσάρμοσε το ντύσιμο, την κόμμωση, τη στάση και τον τσαμπουκά της ανάλογα με την κοινωνία που εκπροσωπούσε, ενώ ο καλός της, ένα άγαλμα από ατσάλι, έμεινε αναλλοίωτος και αψεγάδιαστος στο πέρασμα των χρόνων, ως μια σταθερή ηρωική αξία. Έχουν διατυπωθεί θεωρίες που καθιστούν το ζευγάρωμα τους φυσιολογικά/ επιστημονικά αδύνατον, καθώς η ερωτική πράξη και ο αντρικός οργασμός, που είναι κυρίως μια σειρά ανεξέλεγκτων μυϊκών σπασμών, θα διέλυε το σώμα της Lois, τινάζοντας στο φινάλε το κεφάλι της στον αέρα. Στο Superman II του 1980, ο Christopher Reeve στον πρωταγωνιστικό ρόλο, μπαίνει σε ένα μηχάνημα που του αφαιρεί τις υπερδυνάμεις πριν πλαγιάσει με την αγαπημένη του, που την ερμήνευσε η Margot Kidder στις τέσσερις ταινίες των 70s και 80s. Τα ηνία ανέλαβε η Kate Bosworth στο Superman Returns του 2006, όπου του τα έσουρε επιτέλους, και είχε κάθε λόγο να το κάνει. Ο Καλ – Ελ ήταν πλέον Σούπερ – Μπαμπάς.
Δύσκολες οι σχέσεις και για τους σούπερ ήρωες, λοιπόν. Και η δική μας Μυστική Ταυτότητα, ακόμα πιο ηρωική, ακολουθεί πορεία σε τεντωμένο σχοινί με τη φιλενάδα του. Του παραδέχτηκε ότι  τον βρίσκει μυστηριώδη, αλλά ως εκεί, του έκοψε αμέσως τον αέρα. Και τι είναι ένας ήρωας με μπέρτα χωρίς αέρα; (Απάντηση: Ελληνική Περίπτωση. Καλή τους τύχη, δηλαδή.)