Το περιοδικό των μαθητών του 1ου Γυμνασίου Χαλκίδας

Νεαροί ρεπόρτερς, υπεύθυνοι συντάκτες, μία δεμένη ομάδα που εργάζεται παρέα με τους καθηγητές της. Τα παιδιά θέλουν να δημιουργούν και όταν τους δίνεται η ευκαιρία το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο. Δηλώνουν λάτρεις του εντύπου και αποφεύγουν την οικονομική λύση μιας ηλεκτρονικής έκδοσης. Θα θέλαμε να τους ευχαριστήσουμε έναν – έναν, σας τους παρουσιάζουμε όλους μαζί.

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014, έκτακτη συνάντηση της ομάδας του Πρωτο-τυπου-ωχ! πάλι θα μείνουμε νηστικοί, είπαν μερικοί – αλλά δώσαμε το παρόν όλοι. Μας έτρωγε και η περιέργεια «δια το έκτακτον» του πράγματος. Οι υπεύθυνες καθηγήτριες, κυρίες Βασιλική Κάλλου και Βασιλική Λευκούδη, κατέφτασαν ανεμίζοντας χαρτιά και παλαιά φύλλα της εφημερίδας μας. Άλλο και τούτο πάλι, τι έγινε, αναρωτήθηκε η Έφη, και αμέσως η απορία μας λύθηκε: το περιοδικό Αν μας έκανε την τιμή να μας παρουσιάσει στο τεύχος που τώρα κρατάτε στα χέρια σας. Φουσκώσαμε από περηφάνια και αμέσως ξεφουσκώσαμε, διότι έπρεπε, λέει, μεσημεριάτικα και χωρίς αναβολή να γράψουμε κάτι για τη δουλειά μας, για μας, ποιοι είμαστε, πού πάμε, γιατί και πώς κτλ., κτλ. Δύσκολα πράγματα για έναν, πόσο μάλλον για ομάδα, η οποία δεν έχει και σταθερή σύνθεση, καθώς τα μέλη της αλλάζουν από τη μια χρονιά στην άλλη. Πάντως, η εφημερίδα μας έχει τη μικρή της ιστορία που ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2009. Αρκετά από τα πρώτα μέλη της είναι τώρα φοιτητές, κάποια άλλα στην Τρίτη τάξη του λυκείου ετοιμάζονται για τις Πανελλαδικές (καλή επιτυχία!) και εμείς προσπαθούμε να κλείσουμε την ύλη για το φετινό φύλλο. Γιατί όμως μπήκαμε σ΄αυτήν την περιπέτεια με τις ατέρμονες συζητήσεις μετά το εξοντωτικό εφτάωρο, την κούραση, την αμηχανία για το τι και πώς πρέπει να γράψουμε; Μήπως φιλοδοξούμε να φέρουμε την επανάσταση στο μαθητικό τύπο;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους συμμετέχω στην εφημερίδα, μοιράζομαι τις σκέψεις και τις απόψεις μου με άλλα παιδιά, αποκτώ πολλές εμπειρίες και γνώσεις για τομείς που μπορεί να μην είχα σκεφτεί ποτέ να μελετήσω. Κρίνω και κρίνομαι από τους συμμαθητές και τους καθηγητές μου και αλληλεπιδρώ με αυτούς ειρηνικά. Βέβαια, τα πνεύματα οξύνονται μερικές φορές, αλλά οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι πάνω απ΄ όλα και στη συντακτική ομάδα η πλειοψηφία αποφασίζει για τη θεματολογία και τα άρθρα που θα δημοσιευθούν (Αμέρισσα). Συμμετείχα και την προηγούμενη χρονιά και μου άρεσε, γιατί συναντώ μέσω της εφημερίδας σημαντικούς ανθρώπους (ποιητές, συγγραφείς, επιστήμονες, κλπ.) και θέλω με τα άρθρα μου να ενημερώσω και τα άλλα παιδιά. (Αλέξανδρος). Μου αρέσει η ιδέα να είμαι μέρος ενός συνόλου που αποτελείται από παιδιά της ηλικίας μου και να δουλεύουμε μαζί για κάτι που μας ενδιαφέρει. Κι όταν βλέπει κανείς το φύλλο που εκδίδεται στο τέλος της χρονιάς, αυτό είναι ο καθρέφτης της Συντακτικής Ομάδας (Τάσος). Περνάω ωραία με τις συζητήσεις, αλλά και το κλίμα που δημιουργείται στις συναντήσεις μας κάθε Τετάρτη, ιδιαίτερα όταν διαφωνούμε σε κάτι (Κωνσταντίνα). Η συμμετοχή μου στην εφημερίδα με κινητοποιεί να προβληματιστώ, να ανανεώσω τις ιδέες μου, να ανακαλύψω κι άλλες πλευρές του εαυτού μου και της ζωής. (Μαρίνα). Έρχομαι στην εφημερίδα για τρίτη χρονιά και μου αρέσει πολύ, γιατί κάνουμε ασκήσεις γραφής που μοιάζουν με παιχνίδι, συζητάμε και βλέπουμε βιντεάκια για διάφορα θέματα με σκοπό να βοηθηθούμε στην έκφραση των απόψεων και των ιδεών μας. Μου αρέσει να γράφω και ένα από τα επαγγέλματα στα οποία προσανατολίζομαι είναι και η δημοσιογραφία. (Χρυσάνθη). Μπορώ να συμπεριφέρομαι πιο ελεύθερα, χωρίς τους περιορισμούς που μας επιβάλλονται καθημερινά στα πλαίσια του μαθήματος. Αισθάνομαι ότι συμμετέχω σε κάτι δημιουργικό και βλέπω μια άλλη πλευρά των καθηγητών, που την κρύβει η καθημερινότητα της τάξης (Μαρία). Θέλω να ακουστεί η γνώμη μου έξω από τον κύκλο της παρέας μου (Έφη).
Όλα καλά κι όλα ωραία, αλλά έχουμε και τα προβλήματά μας, όπως το κόστος έκδοσης. Οι μοναδικοί οικονομικοί πόροι της εφημερίδας είναι οι πωλήσεις, γι’ αυτό αποφασίστηκε να εκδίδεται μόνο ένα τεύχος κάθε χρόνο. Φυσική συνέπεια αυτής της απόφασης είναι να μην έχει ο «Πρωτο-τυπος» επικαιρικό χαρακτήρα, αλλά περισσότερο στοιχεία περιοδικού. Αποκλείσαμε τη λύση της ηλεκτρονικής έκδοσης, όχι γιατί δεν είμαστε εξοικειωμένοι με την τεχνολογία, αλλά ακριβώς γι΄αυτό, επειδή είμαστε χρήστες της τεχνολογίας καθημερινά. Διαλέξαμε, λοιπόν, να είμαστε παλιομοδίτες, θέλουμε να μας αγκαλιάζουν όχι μόνο το βλέμμα αλλά και τα χέρια του αναγνώστη. Από την αρχή αποφασίστηκε εκτός από τις σταθερές σελίδες για τη λογοτεχνία, την τοπική ιστορία, τη μουσική, τα σχολικά θέματα, να υπάρχει σε κάθε φύλλο κι ένας θεματικός άξονας πάνω στον οποίο θα κινούνται τα άρθρα, οι έρευνες και τα ρεπορτάζ. Την πρώτη χρονιά επιλέχθηκε ως θέμα η ενδοσχολική βία και ακολούθησαν αφιερώματα στη γέφυρα – γέφυρες, στο σημερινό μαθητή και τις δραστηριότητές του, στα προβλήματα του περιβάλλοντος και την ποιότητα ζωής στη Χαλκίδα, στην παραλία της πόλης μας ως τόπο διασκέδασης άλλοτε και τώρα, κ.ά. Από τη δεύτερη χρονιά, στην ύλη προστέθηκε το φωτοκόμικ – εικονογραφική ιστορία, το οποίο αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το αναγνωστικό μας κοινό κι εμείς απολαμβάνουμε τη διαδικασία της δημιουργίας του. Φέτος, το θέμα μας είναι τα ταξίδια: φανταστικά και πραγματικά, στο χρόνο και στο χώρο, στον κόσμο των ονείρων και της μουσικής κι ελπίζουμε να βρούμε πολλούς συνταξιδιώτες.