Φοίβος Παπαστρατής
Στην κατηγορία ανάμεσά μαςOnce upon a wine…..
Once upon a wine…..
Πλάγιασε
Και πρόσμενε
Θα μάθουν οι Άνθρωποι να Αγαπούν
Ναι, νέες σελίδες στήνονται κάθε μέρα στο instagram. Αυτή όμως φαίνεται πως αρέσει λίγο παραπάνω αφού σε βάζει στη διαδικασία να στείλεις τη δική σου φωτογραφία και να αλληλεπιδράσεις έτσι άμεσα με το κοινό της σελίδας!
Το Θέατρο Χαλκίδας στα πλαίσια του 3ου bioMechanical Festival σε καλεί σε μία Έκθεση Φωτογραφίας με πρωταγωνιστές τους αφανείς.
To ΣΠΙΤΙ Art Bar φιλοξενεί στον εκθεσιακό του χώρο από τις 9-16 Φεβρουρίου, τον Γάλλο φωτογράφο καλλιτεχνών Thierry Watrinet, που κατάφερε να μετατρέψει την αγάπη του για τις τέχνες, τη ζωή όπως και το flamenco μέσα από τον φωτογραφικό του φακό σε εικόνα.
Kαθώς αποκήρυξε την προαιώνια παγκόσμια τάξη και αναθεμάτισε τις προσταγές των φυσικών νόμων, άνοιξε τα νυχτοκέντητα φτερά της. Με το Μηδέν και το Μέγα Έλεος να σφιχταγκαλιάζονται και έχοντας στη θύμηση της το κλέος και την τραγικότητα του αρχαίου μύθου, περιδιάβηκε χωρίς επιστροφή, μα μονάχα με ένα δάκρυ: τις κλίμακες του λογικού, το επίπονο κέλευσμα της ματαιοδοξίας, τις παραινέσεις και επιταγές που για αμέτρητα, ασχημάτιστα φεγγάρια περιχαράκωναν τον ιδεατό της ορίζοντα, τις όψεις των δισταγμών και τον ανόθευτο ακόμα παιδικό της αναστεναγμό.
Ο Πλάτων Ριβέλλης μιλάει για τον κινηματογράφο στο Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου και και αναλύει σπουδαίες ταινίες διάσημων σκηνοθετών από τον Νοέμβριο 2017 έως και τον Ιούνιο 2018.
Γνώριζε να χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά τις αφηγηματικές δυνατότητες της μυθοπλασίας, όχι για να εξυψώνει την φαντασία του, αλλά να την παραπλανά. Με αυτόν τον τρόπο είχε μάθει να αμύνεται στις συγκινήσεις, ζώντας πλέον με αυτή την αντίληψη των πραγμάτων που βοηθάει να δημιουργείς μια ή περισσότερες αλήθειες. Κάποιοι λένε πως ήταν προικισμένος με την ευγένεια που προσεγγίζει την ταπεινοφροσύνη, γειτνιάζει, όμως, με την αυτοϋπονόμευση. Μερικές δεκάδες δευτερολέπτων αρκούσαν για να συνειδητοποιήσεις, πως στο πρώτο πρόσωπο αναγνώριζε τη φενάκη, ενώ η αναφορά στον εαυτό του ως έναν άλλον του παρείχε ένα ασφαλές καταφύγιο.
Ένα ταξίδι σε πάει μακριά, ακόμη και πέρα από εκεί που θες να πας.
Καθώς δρασκελίζεις τα χρόνια, σημασία έχει να μπορείς να ανακαλύπτεις τα τεχνάσματα αυτά που θα προσδώσουν στη ζωή ένα νόημα αφαιρετικό. Να συναισθάνεσαι ότι υπάρχει τελικά αυτός ο τόπος, όπου κάθε τόσο, όταν θα επανέρχεσαι σε αυτόν , σαν παιδική κρυψώνα, θα απασφαλίζεις σχεδόν μαγικά όλα όσα αρχίζουν να σου ασκούν την οποιαδήποτε δυσμενή ψυχική επίδραση.