Τον γνωρίσαμε μέσα από την ομάδα SHK και ακόμα καλύτερα μέσα από το project Vigil: μια διαδικτυακή σειρά τρόμου κοινωνικού περιερχομένου, αυτοτελών επεισοδίων. Στη σειρά Vigil ο διπολικός ήρωας πρωταγωνιστής παραληρεί αργά τη νύχτα. Ο Παναγιώτης Βασιλείου λέει ότι δεν είναι ποιητής αλλά γράφει ποίηση και είναι καλή.
Η μόδα έχει στοιχεία ολοκληρωτισμού, είναι ένας κρυφός δεσποτισμός, κι αν αρνούμαστε να το παραδεχτούμε, είναι γιατί έχουμε ανάγκη από το ταξίδι της.
Ο Γιάννης Γιαπλές έχει φοιτήσει στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (Πτυχίο Καθηγητή Χορού) και στο Laban Centre for Movement and Dance (Diploma in Dance Theatre). Έχει χορογραφήσει και επιμεληθεί την κίνηση σε θεατρικές και μουσικές παραστάσεις. Ήταν μέλος της χορογραφικής ομάδας των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004.
Η «εφεύρεση» της φωτογραφίας άλλαξε τον τρόπο που οι άνθρωποι έβλεπαν. Αν και τον 19ο αιώνα, αλλά και αργότερα, αναφερόταν ως εφεύρεση, ήταν ακριβέστερα η ανακάλυψη της ικανότητας της φύσης να εγγράφει εικόνες του εαυτού της. Από τότε έχει εισχωρήσει βαθιά στην κοινωνική συνείδηση, με τη μαγική ευκολία των μέσων της.
Τα τατουάζ είναι μια μορφή τέχνης, εφήμερη όσο και η ανθρώπινη ζωή. Λένε μια ιστορία γι’ αυτόν που τα φέρει αλλά και για την τέχνη γενικότερα. Ξυπνούν το θαυμασμό ή την επιθυμία, το φόβο ή την αποδοκιμασία, σίγουρα όμως κι ένα ερώτημα- συνειδητό ή ασυνείδητο- για το σκοπό και τη σημασία τους.
Ο Δημήτρης Μυταράς επιστρέφει στη γενέθλια πόλη, τη Χαλκίδα, και θυμάται πρόσωπα, ζωές, εικόνες που τον χάραξαν.
