Ο μήνας που πέρασε, μίκρυνε ακόμα περισσότερο τη μέρα, σαν ύστατη προσπάθεια να μας βάλει με το στανιό στη φιλοσοφία του χειμώνα, σε ένα φθινόπωρο που δεν το βάζει κάτω. Κάτω δεν το βάζουν ούτε οι πουράτοι μεγαλο-εκδότες – γκόλντεν μπόις, σε μια περίοδο όπου οι άρχοντες των ΜΜΕ έχουν «κλάσει μέντες».
Η άποψη, τα θέλω, η αντίδραση, ο δημιουργικός εγωισμός, το νεύρο, το πείσμα, τα όνειρα, υπάρχουν σε μονοπάτια πολύ καλά κρυμμένα γύρω μας. Όλοι οι άλλοι δρόμοι είναι μια περιπλάνηση στο χρόνο.
Τρεις γυναίκες σε ενδιαφέρουσα γελάνε, συγκινούνται, θυμούνται, συγκρούονται και λίγο αφού γεννήσουν, γεννιούνται, πατάνε γερά στα πόδια τους και συμπεραίνουν ότι «μερικοί άντρες νιώθουν πολύ ολόκληροι για να γίνουν το άλλο σου μισό»
Ο Φον Κουραμπιές, ο κόμης Μελομακαρόνης, μια νηστική αρκούδα, ένας ξενύχτης σκίουρος, ένας κηπουρός ονείρων κι άλλοι πολλοί χαρακτήρες, στην πιο αλλιώτικη χριστουγεννιάτικη περιπέτεια με δυο μεζούρες γέλιο και δύο φλιτζάνια γλύκα!
Εδώ έχουμε δύο ήλιους. Ο ένας ανατέλλει στην αναγεννησιακή εποχή κι ο άλλος δύει στη σύγχρονη, με τα στοιχεία της μπαλάντας και του post rock αλλά χωρίς ίδιαίτερα περίπλοκη ενορχήστρωση.
Ο Δημήτρης Παπαχρήστος, από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα και πήρε μέρος στους αγώνες ενάντια στη Δικτατορία. Όλοι τον γνωρίζουμε σαν τον εκφωνητή του σταθμού των Ελεύθερων Αγωνιζόμενων Φοιτητών των Ελεύθερων Αγωνιζόμενων Ελλήνων. Τη νύχτα του 1973 βροντοφώναζε ότι «ο αγώνας συνεχίζεται με τα όπλα που διαθέτει ο καθένας μας».
Μακριά από την εκλογολογία και τη γριποφοβία, γιορτάσαμε (σε στενό οικογενειακό κύκλο) τα γενέθλια του «αν». Φίλοι και συνεργάτες, ήπιαμε στην υγειά του περιοδικού που μας έφερε κοντά και μας κάνει περήφανους.
Η Σοφία Βόσσου σπούδασε μουσική, πιάνο και θεωρητικά. Από πολύ μικρή είχε την τύχη να συνεργαστεί με μεγάλους μουσικούς. Συνθέτει, γράφει μουσική και στίχους στα τραγούδια της και παράλληλα έχει δώσει πολλά τραγούδια σε μεγάλους τραγουδιστές.
Γνωρίσαμε τον Παναγιώτη στο πλευρό του Γιάννη Κατσάνου, όταν για τις αβάγκες τις παράστασης για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γ. Ρίτσου εκτελούσε χρέη σκηνοθέτη. Το εντυπωσιακότερο το μάθαμε λίγο αργότερα. Το παιδί αυτό είχε γυρίσει ήδη μια ταινία, ενώ ετοιμάζει κιόλας την επόμενη.
Ο πρόωρα χαμένος, μεγάλος Ρώσος σκηνοθέτης, που το έργο του σημάδεψε τον παγκόσμιο κινηματογράφο, σε μια σπαρακτική εξομολόγηση.
