Τι θα μπορούσα να θυμηθώ από την Άνοιξη του 1977; Η τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη τότε, είχαμε μόνο δύο κανάλια, την ΕΡΤ και την ΥΕΝΕΔ, το βίντεο δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα, το πρόγραμμα ξεκινούσε κατά τις 5:30 το απόγευμα και σταματούσε λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Ήμουν 14 χρονών, δεν είχα ιδέα ακόμα τι ήθελα να κάνω όταν μεγαλώσω, και πλησίαζαν οι εξετάσεις για να περάσω από το Γυμνάσιο στο Λύκειο. Είχαμε δύο κατευθύνσεις, το Γενικό και το Τεχνικό Λύκειο, κι έπρεπε να δώσουμε μαθήματα και στα δύο, μάλλον για να έχουμε ανοικτές τις επιλογές μας. Στον περιοδικό τύπο κυκλοφορούσαν κάτι περίεργες φωτογραφίες από μια νέα ταινία επιστημονικής φαντασίας, που ετοιμαζόταν να κυκλοφορήσει στις Αμερικάνικες αίθουσες και είχε τίτλο, «Ο Πόλεμος των Άστρων».
Είχα την αγωνία να τα πηγαίνω καλά με τις βαθμολογίες στο σχολείο, κυρίως ώστε να εξασφαλίζω καλύτερα το χαρτζιλίκι, που μου παραχωρούσε ο μπαμπάς. Είχα τα έξοδά μου ο άτιμος και μέσα σ’ αυτά, ήταν η πληθώρα των κόμικς που διάβαζα. Ανάμεσά τους το εβδομαδιαίο Μίκυ Μάους, το μηνιαίο Μίκυ, τα Κλασικά Ντίσνεϊ, Κλασικά Εικονογραφημένα, το Δυναμικό Αγόρι, Τρουένο, Αστερίξ, Λούκυ Λουκ, Ιζνογκούντ και δε θυμάμαι τι άλλο. Δεν υπήρχε περίπτωση να με δουν οι δικοί μου με κόμικς ανοιχτό μπροστά μου, χωρίς να μου την πέσουν μ’ ένα τρομακτικό, «τέλειωσες τα μαθήματα σου;!». Μου προκαλούσαν τέτοιο άγχος, που χρόνια αργότερα, ως ενήλικας, είχα ακόμα πρόβλημα να ανοίξω περιοδικό μπροστά τους.
Οι εκδόσεις Καμπανάς είχαν κυκλοφορήσει, με μεγάλη επιτυχία, από τον Ιούνιο του 1976, τον πρώτο τίτλο της Marvel στην Ελλάδα, το Master Kung-Fu. Δημοφιλή στην πιτσιρικαρία που λάτρευε το είδος, εμένα μου είχε διαφύγει, γιατί δεν ήταν του γούστου μου. Καθώς όμως, πλησίαζε το καλοκαίρι του ‘77, στο περιοδικό «ΦΑΝΤΟΜ» των ίδιων εκδόσεων, προαναγγέλθηκε σε διαφήμιση ο ερχομός του Spider-Man. Μαζί του, θα ακολουθούσε και μια πληθώρα άλλων τίτλων που θα άρπαζαν αμέσως την προσοχή μου, και θα διαπίστωνα δυστυχής, πόσο μικρό ήταν το χαρτζιλίκι μου.
Δε θυμάμαι αν γνώριζα άλλους ήρωες με κολάν, πλην του Superman, μέχρι τη στιγμή, που πρωτοαντίκρισα εκείνα τα ηρωικά εξώφυλλα με τα πανέμορφα, πολύχρωμα κοστούμια. Και ξεφυλλίζοντάς τα, θα γνωριζόμουν όχι μόνο με μια πληθώρα σούπερ ηρώων, σούπερ κακών και των επικών μαχών, που θα διεξήγαγαν μεταξύ τους, αλλά και με μία μοναδική για μένα γραφή τότε, με παρεξηγημένους, τραγικούς χαρακτήρες που βασανίζονταν κυρίως, από την ευθύνη των ίδιων τους δυνάμεων. Ήταν μια νέα εποχή δράσης και φαντασίας στον κόσμο των κόμικς. Ο αντίκτυπος αυτών των τίτλων θα ήταν καθοριστικός, καθώς θα έδινε μια διαφορετική πορεία στα μέχρι τότε αναγνωστικά μας γούστα. Τα τεύχη ήταν μεγάλα σε μέγεθος και περιείχαν δύο ιστορίες. Το Captain-America είχε και τους X-Men. Το Spider-Man είχε τους Fantastic-Four. Επίσης, το Κόμης Δράκουλας είχε τον Ατρόμητο, οι Εκδικητές τον Κάπταιν Μάρβελ και οι Απάνθρωποι τον Λουκ Κέιτζ. Η ακμή τους θα κρατούσε από το 1976 έως το 1980. Δε θα αργούσε η στιγμή, που ο κάθε ήρωας θα ακολουθούσε το δικό του ξέχωρο περιοδικό, με την προσθήκη κι άλλων τίτλων στην κυκλοφορία, όπως: «Χουλκ», «Λυκάνθρωπος», «Μαν Γούλφ», «Θωρ», «Γκραν Γκινιόλ», «Χάουαρντ Ντακ», «Πόλεμος των Άστρων», «Μαύρος Πάνθηρας», «Οδύσσεια 2001» κ.α.
Δυστυχώς, δεν είχαν μεγάλη διάρκεια, καθώς η Ελληνική αγορά δεν μπορούσε να στηρίξει επαρκώς όλους τους τίτλους. Μετά από μερικά χρόνια κυκλοφορίας, σιγά-σιγά σταμάτησαν ο ένας μετά τον άλλο, εκτός από τον «Σπάιντερ Μαν», που συνέχισε εβδομαδιαία σε μικρό πλέον μέγεθος και χωρίς χρώμα στις εσωτερικές σελίδες, για κάμποσα χρόνια ακόμα.
Το 1982, στην Αμερική ανακάλυψα έκπληκτος την τεράστια διαφορά του εκεί με το εδώ, σε όλους τους τομείς. Η Marvel είχε έναν ωκεανό από τίτλους, με κάθε ήρωα να έχει δέκα διαφορετικά τεύχη στο όνομά του, με επιπλέον ειδικές και παράλληλες σειρές, και η μυθοπλασία χρόνια μπροστά, από το σημείο που είχαν σταματήσει οι ελληνικές εκδόσεις. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει, ότι δε σταθήκαμε προνομιούχοι εδώ κατά έναν τρόπο. Θυμάμαι, πόσο άσχετα ήταν συχνά τα πρώτα εξώφυλλα σε σχέση με το περιεχόμενο, αλλά αυτό συνέβαινε, γιατί ενώ τα εξώφυλλα ήταν πιο κοντά στην εποχή κυκλοφορίας, οι ιστορίες μέσα ήταν δεκαετίες πίσω, από τις πρώτες των X-men και Εκδικητών (γραμμένες από τον Stan Lee και ζωγραφισμένες από τον Jack Kirby), Σπάιντερ-Μαν (με τα καταπληκτικά εξώφυλλα και ιστορίες ζωγραφισμένα από τούς John Romita και Gil Cane), Captain America (στις καλύτερες ιστορίες του, δια χειρός Sal Buscema), Conan (με τις πρώτες κλασικές περιπέτειες ζωγραφισμένες από τον Βarry Smith).
Σήμερα, η Marvel Comics συνεχίζει το ίδιο δυνατή και είναι τέτοια πλέον η εποχή, που οι Έλληνες αναγνώστες είναι τόσο ενημερωμένοι, όσο και οι αναγνώστες του εξωτερικού. Αγοράζουν τα τεύχη τους από εξειδικευμένα μαγαζιά και διαβάζουν τους τίτλους κατευθείαν στα αγγλικά. Καμία σχέση, δηλαδή με μας, τους αθώους ανίδεους, που όμως δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε την αθεράπευτη νοσταλγία μιας χαμένης εποχής.