Αδέρφια μου αλήτες,πουλιά! Brothers μου Felice! με ταξιδεύετε σε καιρούς που δεν έζησα,ενώ θα ήθελα, σε εποχές που η μουσική σας γεννιόταν και γινόταν σύμβολο και φλόγα στις καρδιές των παιδιών των λουλουδιών, σε εποχές που ίσως (μακάρι) να ξανάρθουν, μέσα από όλη αυτήν την κρίση. Τραγουδoποιία σχολής Dylan, με πιο πλούσια ενορχήστρωση όμως… φωνητικά εν χορώ… και μελωδίες ατμόσφαιρας saloon και δυναμικής woodstock… κιθαρίστικες μπαλάντες, με φυσαρμόνικα, ακορντεόν, βιολί,τ ρομπέτες και πιάνο παιχνιδιάρικο, όλα σε ένα κυματιστό ρυθμό και υπό τα φώτα μιας 60΄s ταξιδιαρικής εποχής…
Ειλικρινά δεν ξέρω από που πήραν έμπνευση τα αδέρφια και τέτοιες εποχές παίζουν σε πεντάγραμμο τόσο περασμένης δεκαετίας, αλλά αυτήν την φορά δεν θα γκρινιάξω για την στάσιμη πορεία που διαγράφει η μουσική σκηνή τα τελευταία χρόνια, ίσως γιατί αν θες τελικά να παίξεις πάνω σε παλιά μοτίβα ή έστω και σε συγκεκριμένες ταμπέλες, κάντο τουλάχιστον καλά, κάντο εμπνευσμένα, αυθεντικά και αυθόρμητα, κάντο όπως το κάνουν οι Felice…
Greatest show on earth, Frankie’s gun, Ruby Mae, Helen fry, whiskey in my whiskey, είναι μόνο μερικές από τις κομματάρες, για τις οποίες θα ήθελες να σουν παιδί μιας άλλης εποχής…