Ευκαιρίες υπάρχουν
Η Μαρία Σπανού γεννήθηκε στη Χαλκίδα, αποφοίτησε από το Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων της ΑΣΟΕΕ, καθώς και από το τμήμα Σχεδιασμού Κοσμήματος της φημισμένης σχολής «Central Saint Martins» του Λονδίνου. Από το 2006 ασχολείται επαγγελματικά με τη σχεδίαση και κατασκευή κοσμημάτων, αρχικά στο Λονδίνο και από το 2010 στη Χαλκίδα. Διαθέτει τις δημιουργίες της μέσω του πωλητηρίου του Μουσείου Μπενάκη, επιλεγμένων καταστημάτων, καθώς και μέσω της ιστοσελίδας της www.sofianni.com.
Στο Λονδίνο έμεινα εφτά χρόνια παρά μία εβδομάδα. Προσγειώθηκα, με δύο βαλίτσες, στις 29 Σεπτέμβρη του 2003 και γύρισα με τρία κυβικά αποσκευές γεμάτες βιβλία κι εργαλεία, ένας άλλος άνθρωπος.
Ξέρω πια πως τα πράγματα που αλλάζουν και καθορίζουν τη ζωή μας δεν είναι απαραίτητα μεγάλα ή φανταχτερά. Mια κουβέντα, ένα φυλλάδιο που βρέθηκε κάπου περίσσιο, ο φίλος ενός φίλου που κάτι έχει να σου πει. Αυτό που τα κάνει σημαντικά (γιατί σημαντικά είναι), είναι η εντύπωση που κάνουν μέσα σου είτε τη στιγμή που τα συναντάς, είτε χρόνια αργότερα.
Για εμένα, καθοριστικά, υπήρξαν:
- Η μέρα που ως παιδί, πέρασα την πόρτα του Εργαστηρίου Τέχνης Χαλκίδας.
- Τα βιβλία τέχνης του πατέρα μου.
- Το πρώτο ταξίδι που έκανα στην Αθήνα μόνη, ετών δεκατριών.
- Η παρουσίαση για το κόσμημα του Άκη Γκούμα, όταν ως ενήλικας ξαναπήγα στο Εργαστήρι Τέχνης.
- Η επιστροφή μου στην Ελλάδα.
Και φυσικά φοβόμουν να γυρίσω στην Ελλάδα! Εστιάζοντας όμως στα θέλω και όχι στα φοβάμαι, και παρά τις περί του αντιθέτου συμβουλές, γύρισα στη Χαλκίδα για δεύτερη φορά, προκειμένου να στήσω μία επιχείρηση μέσα στην καρδιά της κρίσης. Ενάμιση χρόνο μετά, τα αποτελέσματα με δικαιώνουν.
Ανακάλυψα ότι, παρά τις δυσκολίες και την οικονομική συγκυρία, οι άνθρωποι εξακολουθούν να θέλουν να δωρίσουν, να ξεχωρίσουν, να συνδιαμορφώσουν με τον δημιουργό, κάτι το οποίο εκφράζει τους ίδιους προσωπικά και ταιριάζει στην ιδιαιτερότητά τους. Έτσι σχεδιάζω και σφυρηλατώ, φαντάζομαι και δημιουργώ μοναδικά κομμάτια τα οποία καλούνται να επισφραγίσουν την αγάπη, να επιδείξουν τη γενναιοδωρία, να επιβραβεύσουν την προσπάθεια. Στο σώμα έρχεται να ταιριάξει το κόσμημα, ουσία και παρουσία συμπληρώνονται.
Ανακάλυψα επίσης, ότι η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες για τις μικρές επιχειρήσεις που έχουν να προσφέρουν ένα διαφοροποιημένο, ποιοτικό προϊόν. Το κόσμημα στην Ελλάδα, ως κλάδος, βρίσκεται σε συρρίκνωση. Το στοίχημα λοιπόν που έβαλα ήταν, αν υπάρχει χώρος για έναν ακόμα σχεδιαστή κοσμημάτων. Η απάντηση είναι πως ναι, όταν αυτός έχει όρεξη να πειραματιστεί κάνοντας μία καινούργια πρόταση.
Στη διαρκή αναζήτησή μου για επέκταση και ανάπτυξη, επιδιώκω νέες συνεργασίες και ανοίγματα σε τομείς καινούργιους για εμένα, όπως η μόδα και βλέπω πως υπάρχει ανταπόκριση και ανάγκη για πάντρεμα. Όλο και περισσότερο καταλαβαίνουμε, πως μόνοι μας είμαστε αδύναμοι, ενώ ενωμένοι μπορούμε να καταφέρουμε πολλά.
Ίσως να είναι αυτό ένα από τα καλά που θα μας αφήσει η τωρινή κατάσταση, φάρμακο στην κατάθλιψη και ελπίδα για το μέλλον το οποίο κατά τη γνώμη μου, δε διαγράφεται σκοτεινό. Πιστεύω, πως από την κρίση θα βγούμε δυνατότεροι και πλουσιότεροι πολιτιστικά και ως χώρα παραγωγής πρωτότυπου και ποιοτικού σχεδιασμού. Αν μεταξύ μας υπάρξει ανταλλαγή ιδεών και ικανοτήτων. Πρέπει να ενισχύσουμε τη διαδικτύωση και να δημιουργήσουμε συγκοινωνούντα δοχεία γνώσης και δεξιοτήτων. Για να γίνει αυτό, δε χρειάζονται κεφάλαια, αλλά σκληρή δουλειά, δέσμευση, κοινή προσπάθεια και όραμα. Μόνο τότε, το αποτέλεσμα θα είναι ένα προϊόν εμπορεύσιμο, ποιοτικό και ανταγωνιστικό όχι μόνο στην εγχώρια, αλλά και στη διεθνή αγορά.
Τελικά, δεν ξέρω αν «λεφτά υπάρχουν», αλλά ξέρω πως σίγουρα υπάρχουν ευκαιρίες…