Πάει καιρός που συνειδητοποιήσαμε ότι η κρίση έκατσε σα βαρύ μάλλινο κασκώλ γύρω από το λαιμό μας. Ήταν αρχικά μια κρίση οικονομική που γρήγορα μεταλλάχτηκε σε κοινωνική και που όταν πια μας τίναξε για τα τελευταία ψιλά, μας μούτζωσε κι έφυγε για να μη μας αγαπάει κανένας και μας άφησε φτωχούς και μόνους. Κι έτσι όπως βρισκόμαστε απογυμνωμένοι από το περιτύλιγμα είναι πιστεύω η καλύτερη στιγμή για έναν απολογισμό, ένα νέο ξεκίνημα. Τα χρήματα δεν περισσεύουν για χαζολόγημα στο κινητό αλλά οι συνθήκες σχεδόν απαιτούν ένα καφέ με φίλους, ένα ποτό σε κάποιο στέκι, ένα δείπνο, με την προετοιμασία του να κανονίσεις να μαζέψεις την παρέα σε κάποιο ταβερνάκι. Διαπιστώνω ότι το αρχικό σφίξιμο των δοντιών που μας προκάλεσε η χρηματική δυστοκία φέρνει με τη σειρά του ένα χαμόγελο γι αυτόν που στέκεται δίπλα πρόθυμος να βοηθήσει, για αυτόν που έχει κάτι να μοιραστεί μαζί μας. Αυτές τις γιορτές μπορεί ο προϋπολογισμός για τα δώρα που θα πέρναμε να είναι αισθητά χαμηλότερος από αυτούς των προηγούμενων χρόνων, αξίζει όμως να προσπαθήσουμε να βρούμε έστω και κάτι μικρό για αυτούς που το «χρωστάμε» μιας και τώρα είναι που η πράκη αυτή θα εκτιμηθεί περισσότερο.
Φέτος στις γιορτές κάντε δώρα, όχι περιτυλίγματα.