«Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά», κι ήρθε νομίζω ο καιρός να μου πεις ένα παραμύθι. Ξέρεις ότι δεν μου ταιριάζουν οι κοινωνικές συνθήκες που επιβάλλουν την καταναλωτική μανία των ημερών, την υποτιθέμενη θρησκευτική κατάνυξη και τον περιορισμό του χρόνου σ’ ένα ημερολόγιο με αρχή και τέλος. Όμως, ποια είμαι εγώ που θα ισχυριστώ ότι δεν ακολουθώ τις κοινωνικές συνθήκες; Τι τεράστια ψεύτρα θα ήμουν αν έλεγα κάτι τέτοιο… Κι εσύ μην πεις ούτε το πιο ανώδυνο ψέμα. Τα μπούχτισα τα ψέματά τους. Το ψέμα κρύβει δόλο, ζήλεια και φθόνο. Ενώ το παραμύθι… ακουμπάει στο μύθο, συνδέεται με το θρύλο, με μυστήρια αλληγορικά, με την ανείπωτη αλήθεια, είναι γεμάτο μυστικά ανεξήγητα, μηνύματα μαγικά. Πρώτο σου μέλημα είναι να φτιάξεις ένα τεράστιο αστέρι και να το βάλεις ψηλά, στο στερέωμα της ιστορίας σου. Είναι αυτό το ίδιο που εσύ βάφτισες «Φυγή» και εγώ «Επιστροφή». Κι ήρθε τελικά ένα σχεδόν αόρατο πλάσμα, που κουβαλάει όλα τα μυστήρια της ζωής, και μας αποκάλυψε πως αυτό είναι το αστέρι της Γέννησης. Η ιστορία σου να έχει και ζώα, που με τα χνώτα τους και τα σώματά τους συντροφεύουν τις μοναχικές στιγμές. Κοιτάζουν ίσια στα μάτια, μεταφέροντας τη σοφία του ενστίκτου τους μαζί με απόκρυφα μηνύματα. Η αποστολή τους θα είναι να διδάξουν και να εξημερώσουν τους ανθρώπους και όχι το αντίθετο. Φέρε στο παραμύθι σου και τους τρεις μάγους με τα δώρα. Βεβαιώσου για την καταγωγή τους. Μην είναι Δαναοί! Έχουν βρει σπουδαίους τρόπους μεταμφίεσης. Μακριά απ’ το παραμύθι μας αυτοί οι ύπουλοι. Ζήτω οι αληθινοί μάγοι, λοιπόν! Ευπρόσδεκτα και τα δώρα τους, αλλά όχι ο χρυσός, η σμύρνα και το λιβάνι. Ο ένας να προσφέρει αθώα αστεία, απ’ αυτά που κάνουν τα μικρά παιδιά να ξεκαρδίζονται. Ο άλλος να ξέρει ιστορίες λυπημένες, γιατί έτσι είναι η ζωή και στα παραμύθια. Πότε χαρούμενη και πότε λυπημένη. Και ο τρίτος ο μικρότερος, ο πολυαγαπημένος, να έχει τα χέρια του ζεστά και στη χαρά και στη λύπη. Αν βάλεις στην ιστορία σου πρόσωπα γνωστά, ας είναι μόνο τα πολύ αγαπημένα. Αυτά που ο χαρακτήρας τους είναι άπιαστος, σχεδόν μυθικός. Πρόσωπα που είτε είναι στη γη είτε κουράστηκαν, άφησαν το σώμα τους και ταξιδεύουν την ψυχή τους στα όνειρα και τις προσευχές. Φέρε και όντα φανταστικά. Δώσε σε όλους υπερφυσικά χαρακτηριστικά. Άφησέ τους να κολυμπάνε και να πετάνε με την ίδια ευκολία που περπατάνε. Να μην έχουν παρελθόν και απωθημένα, τα ελαττώματά τους να είναι ομολογημένα και τόσο φανερά που το φως του ήλιου και της σελήνης θα τα κάνει προτερήματα. Βρες καινούργια ονόματα, λέξεις και εκφράσεις. Απόφυγε αυτές που είναι ήδη γνωστές, πριν καν ειπωθούν. Βρες έννοιες άγνωστες και βάλε αυτές που ακούμε αυτές τις μέρες στη θέση που τους αρμόζει. Φτιάξε μια λίμνη που θα την κατοικούν Εγωβόρα πλάσματα, που θα καταβροχθίζουν όλα τα εγώ και τα παράγωγά του (την εγωπάθεια, την εγωλατρεία, την εγωκεντρικότητα), αρκεί κάποιος να είναι τόσο γενναίος που θα διασχίσει τη λίμνη κολυμπώντας. Οι ενοχές του θα γίνουν λευκά πούπουλα, που θα στροβιλίζονται πάνω από ποτάμια, που ξεκινούν από πηγές άβατες και ρέουν μέσα σε κύκλους που ανοίγουν και κλείνουν ταυτόχρονα. Πες μου και για δέντρα ιερά, που αν τα αγκαλιάσεις και κολλήσεις το αυτί σου στον κορμό τους θα μάθεις τις ερωτήσεις και όχι τις απαντήσεις που ψάχνεις. Δέντρα σοφά που δεν φωτίζονται από λαμπιόνια, αλλά από Αναλαμπίδες που φτερουγίζουν ανάμεσα στα κλαδιά τους. Όταν σβήνουν, να σβήνονται κι όλα τα άσχημα. Όταν ανάβουν, να είσαι πάντα δίπλα του. Με φαντασία και εκπλήξεις να ’ναι φτιαγμένο το παραμύθι σου. Με γρίφους και με θαύματα. Και στο τέλος, να ζήσουν καλύτερα κι αυτοί κι εμείς. Σε δρόμους ξεχωριστούς, παράλληλους και ενωμένους σε σημεία.