Το πιο άχνη(στό) δέντρο
Στην κατηγορία αναγνωστηρίοΣε μια πολυάριθμη πολιτεία, όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε πελώρια τσιμεντένια σπίτια βρέθηκαν δύο ηλιόλουστοι άνθρωποι. Ο Παύλος και η Μαμά του.
Σε μια πολυάριθμη πολιτεία, όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε πελώρια τσιμεντένια σπίτια βρέθηκαν δύο ηλιόλουστοι άνθρωποι. Ο Παύλος και η Μαμά του.
«Παιδί μου, του είπε, πολύν καιρό είχα επιθυμία να σε ιδώ. Και βλέπω τώρα την ωραιότερη ύπαρξη που γέννησε ποτέ γυναίκα. Θλιμμένη σε γέννησα. Θλιβερή είναι η πρώτη γιορτή που σου κάνω. Εξ αιτίας σου είμαι περίλυπη μέχρι θανάτου. Κ’ έτσι, αφού, γεννήθηκες με τη λύπη, τ’ όνομά σου θε να ‘ναι Θλιβερός, Τριστάνος.»
(…) ωσότου ο Τρερλ αποφάσισε (…) να φτιάξει μια μηχανή που θα μπορούσε να γράφει ποίηση. Πρώτα, ο Τρερλ μάζεψε οχτακόσιους είκοση τόνους βιβλία πάνω σε θέματα Κυβερνητικής και δώδεκα χιλιάδες τόνους της ωραιότερης ποίησης. Ύστερα, κάθισε και τα διάβασε όλα. Όποτε αισθανόταν πως δεν του ήταν δυνατόν να αναχθεί ούτε ένα σχεδιάγραμμα ή μια εξίσωση παραπάνω, άνοιγε τα ποιήματα, και, αντίθετα, όποτε βαριόταν την ποίηση, το’ ριχνε στις εξισώσεις.
Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί, κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα ‘θελε να ζει, γιατί τ’ όνειρο είναι μια στιγμή, κι όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία.
Όσο και αν μένουν ανεκτέλεστα τα έργα, όσο και αν είναι πλήρης η σιγή (η σφύζουσα εντούτοις) και το μηδέν αν διαγράφεται στρογγύλον, ως άφωνον στόμα ανοικτόν, πάντα, μα πάντα, η σιγή και τα νεκτέλεστα όλα, θα περιέχουν εν μέγα μυστήριον γιομάτο, ένα μυστήριον υπερπλήρες, χωρίς κενά και δίχως απουσίαν, εν μέγα μυστήριον (ως το μυστήριον της ζωής εν τάφω) – το φανερόν, το τηλαυγές, το πλήρες μυστήριον της υπάρξεως της ζωής, Άλφα-Ωμέγα.
«Τόξα και κύματα από μαλλιά αγγέλων, Κάστρα από παγωτά στον αέρα, και φαράγγια από φτερά παντού. Έτσι βλέπω τα σύννεφα»