Φοίβος Παπαστρατής
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα κτήμα στην Εύβοια, καταμεσής στο εύφορο Ληλάντιο πεδίο, στην περιοχή Αμπέλια, εκεί που βρισκόταν ο ιστορικός Ευβοϊκός αμπελώνας.
Ένα κτήμα που για σχεδόν δύο αιώνες, είναι το κτήμα της οικογένειας του πατέρα μου.
Μιας οικογένειας που δεν υπήρξε ποτέ αγροτική, αλλά που τα μέλη της -γιατροί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί, πολιτικοί- είχαν διαχρονικό σημείο συνάντησης και διακοπών το κτήμα στ’ Αμπέλια.
Νομοτελειακά λοιπόν βρέθηκα κι εγώ εκεί από τo πρώτο καλοκαίρι της ζωής μου πριν 25 σχεδόν χρόνια.
Αγάπησα την παλιά αγροικία του 1892 που εξακολουθεί να είναι το σπίτι μας τα καλοκαίρια, τις υπεραιωνόβιες ελιές μοναδικά γλυπτά της φύσης, τις κυδωνιές, τα οπωροφόρα, το κοτέτσι με τα πουλερικά, μα πάνω απ’ όλα αγάπησα το αμπέλι. Πριν καλά- καλά περπατήσω βρέθηκα στον ληνό και δοκίμασα το γλυκό μούστο. Σχεδόν βαφτίστηκα σ’ αυτόν αν σκεφτεί κανείς ότι νονός μου είναι ένας διάσημος οινολόγος και μητέρα μου μια γνωστή δημοσιογράφος οίνου!
Η οικογένεια μου όπως είπα και πριν δεν είχε ποτέ ασχοληθεί επαγγελματικά με την παραγωγή και το εμπόριο κρασιού, ο πατέρας μου είναι δικηγόρος. Όμως πάντα φτιάχναμε κρασί στο κτήμα για μας και τους φίλους. Κρασί με όλες τις προδιαγραφές! Ανοξείδωτες δεξαμενές, βαρέλια δρύινα από τη Γαλλία και οινολόγος ο νονός μου που κάνει μερικά από τα πιο μεγάλα ελληνικά -και όχι μόνο – κρασιά. Έτσι από πολύ μικρός είχα μάθει όλη τη διαδικασία σωστά. Μου άρεσε τρελά ο τρύγος μετέφερα κι εγώ σταφύλια στο παραδοσιακό πατητήρι με το μικρό μου αυτοκινητάκι με μπαταρία, πατούσα με ευχαρίστηση τα δροσερά φρούτα και μου άρεσε που μου έδιναν να δοκιμάσω τον μούστο και να τους πω αν μου αρέσει. Παρακολουθούσα με μεγάλη αφοσίωση τους μεγάλους να δοκιμάζουν τα κρασιά για να καταλήξουν στα «χαρμάνια», ούτε ήξερα τι σήμαινε η λέξη αλλά μου φαινόταν πολύ σπουδαία. Και πρέπει να πω ότι αισθάνθηκα κρυφή χαρά όταν ο πατέρας μου έκανε ετικέτες των κρασιών κάτι ζωγραφιές μου από το προνήπιο! Η άλλη μου αγάπη τότε ήταν η ζωγραφική, είχα ταλέντο μάλλον, κι έτσι άρχισε στην πρώτη λυκείου η προετοιμασία για την Σχολή Καλών Τεχνών.
Στο δρόμο όμως σκέφτηκα ότι η ζωγραφική για μένα ήταν χαρά, κέφι, ξέδομα, δεν ήθελα να την «σπουδάσω» ούτε να την κάνω δουλειά. Τι ήθελα λοιπόν…. …ήθελα την ελευθερία της φύσης! Τα αγαπημένα μου αμπέλια, το κτήμα στο Ληλάντιο! Βρέθηκα λοιπόν στην οινολογία και αφιερώθηκα στην μεγάλη μου αγάπη: το αμπέλι και το κρασί.
Εδώ και δύο χρόνια εγκαταστάθηκα μόνιμα στη Χαλκίδα για να είμαι κοντά στα αμπέλια και μόλις πιάσουν οι ζέστες μετακομίζω στο κτήμα στο Ληλαντιο. Δουλεύω σε ένα οινοποιείο όπου έχουμε μια εξαιρετική ομάδα και παράλληλα φτιάχνω και το δικό μου κρασί. Ένα κρασί από τις ποικιλίες που οι δικοί μου με τις οδηγίες του νονού μου είχαν φυτέψει πριν 23 χρόνια στο κτήμα αντικαθιστώντας τα παλιά σαββατιανά. Ασύρτικο και Μοσχάτο. Ξεκίνησα δειλά με την βοήθεια πάντα του νονού μου Πάνου Ζουμπούλη και της Κικής Ακριώτη που στο οινοποιείο της δουλεύω, και είδα πολύ σύντομα το κρασί μου το F Assyrtiko -Muscat Foivos Papastratis να αρέσει και να προχωράει.
Είχα την τύχη μάλιστα να ενδιαφερθεί για την διανομή του η πιο μεγάλη εταιρεία διανομής οίνων η Trinity wines! Έχω σταθεί μάλλον τυχερός. Και μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά πουλάω μερικά κρασιά και σε δύο wine bar – caves στο Βερολίνο και στη Βιέννη. Στην πορεία την ζωγραφική την παράτησα και αντικατέστησα τα πινέλα με τον φωτογραφικό φακό. Τα καταφέρνω καλά λένε….κι όταν η κυρία που έχει τα κρασιά μου στο Βερολίνο τις είδε, ενθουσιάστηκε και οργάνωσε μια μικρή έκθεση φωτογραφίας μου με θέμα μόνο κρασί και αμπέλι στη κάβα-γκαλερί της στο Βερολίνο.
Εκεί πριν μερικές εβδομάδες στα εγκαίνιά συνάντησα Γερμανούς και Έλληνες εγκατεστημένους μόνιμα εκεί που είναι φανατικοί του κρασιού μου και εντυπωσιάστηκα για το πόσο θερμά μιλούσαν γι’ αυτό. Κι όχι μόνο αυτό. Αλλά δύο μαγαζιά ένα all day cafe και ένα μπαρ ενδιαφέρθηκαν και το έβαλαν στις λίστες τους! Δεν παριστάνω ότι κάνω εξαγωγές κρασιού….Δεν είμαι ανόητος…. Όμως βλέποντας το F Assyrtiko -Muscat Foivos Papastratis σε καταλόγους στο Βερολίνο μου έδωσε μεγάλη χαρά και το ομολογώ.

photo: Foivos Papastratis
Tags: κρασί • Ληλάντιο • φωτογραφία